Ονομάζομαι Δήμητρα Μ., είμαι κάτοικος Δράμας και γεννήθηκα στις 21-3-1976. Σε μια επίσκεψη που έκανα στην φίλη μου Αφροδίτη στην Θεσσαλονίκη, επάνω στο κομοδίνο υπήρχε ένα βιβλίο του γέροντα Πορφυρίου. Μου είπε ότι έχει κάνει πολλά θαύματα και είναι σαν τον Άγιο γέροντα Παϊσιο. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν γνώριζα τον Άγιο Πορφύριο.
Η μητέρα μου Μ.Μ. είχε κάνει εξετάσεις στις καρωτίδες και ανακαλύφθηκε ότι υπήρχε όζος στον θυροειδή. Έκλεισε ραντεβού στην ενδοκρινολόγο Μ.Σ. και με την ευκαιρία έκλεισα κι εγώ στις 20-03-2017. Στις 21-03-2017 είχα τα γενέθλιά μου. Έκανα πρώτη τον υπέρηχο και η γιατρός μου είπε ότι υπάρχει ένας όζος στον αριστερό λοβό και κοντεύει στους λεμφαδένες και την τραχεία και έπρεπε να αφαιρεθεί. Οδηγίες μου είπε ότι θα έπαιρνα από το Θεαγένειο και έτσι κατάλαβα ότι ήταν κάτι σοβαρό. Της μητέρας μου για την ώρα δεν χρειαζόταν αφαίρεση.
Την επόμενη μέρα κάναμε και οι δύο σπινθηρογράφημα. Εγώ είχα ψυχρό όζο, ενώ η μητέρα μου θερμό. Η επόμενη εξέταση είναι η παρακέντηση. Κλείσαμε ραντεβού σε κυτταρολόγο, στην Θεσσαλονίκη. Πήγαμε στο ιατρείο, όπου εξετάστηκε πρώτη η μητέρα μου. Ήρθε και η δική μου σειρά. Ξάπλωσα στο ιατρικό κρεβάτι. Η εξέταση ήταν με βελόνα FNABόζου Αρ. Λοβού Θυρεοειδούς με U/S(Υπέρηχο) καθοδήγησης.
Στις 27/03/2017 πήρα τα αποτελέσματα. Η Κ.Δ.Μ. ετών 40, η ασθενής εμφανίζει μικροοζώδη βρογχοκήλη όζος αρ.λοβού με διαστάσεις 0,73 * 0,62 cmαποαπεσβεστώσεις λίγα λεμφοκύτταρα και πολλά κακοήθη νεοπλασματικά κύτταρα του θυροειδούς κατηγορία κακοήθεια. Ενημέρωσα την φίλη μου Κ.Π. για την κατάσταση της υγείας μου κι εκείνη ενημέρωσε τον σύντροφό της Κ.Π., για εμένα. Ο ίδιος επισκέφθηκε τον Γενικό Χειρούργο Χ.Π. για δικό του θέμα υγείας και μίλησε και για την δική μου κατάσταση και τον παρακάλεσε αν μπορεί να με δεχθεί. Πραγματικά ο γιατρός Χ.Π. δέχτηκε να με εξετάσει. Με ενημέρωσε ο Κ.Π. και πολύ ευχαρίστως δέχτηκα. Μου κλείσανε ραντεβού στις 27/03/2017, 17:30. Το πρωί της ίδιας μέρας πήρα τα αποτελέσματα με την εξής διάγνωση: Κακοήθης καρκίνος. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πήγα στο Γ.Ν.Π. Θεσσαλονίκης και έκανα προσέλευση. Μαζί με την αδερφή μου Ζ.Μ. μπήκαμε στο ιατρείο του Χ.Π. Είδε τις εξετάσεις μου, ο ιατρός και την επομένη έκανα εισαγωγή για τις υπόλοιπες εξετάσεις, Αιματολογικές, Αξονική και Υπέρηχο. Μόλις ολοκληρώθηκαν οι εξετάσεις, πήρα εξιτήριο. Μετά περίμενα να με τηλεφωνήσουν για την ημέρα, που θα γινόταν το χειρουργείο.
Μετά την διάγνωση προσευχήθηκα σε μια παλιά χάρτινη εικόνα του εσταυρωμένου Χριστού, που κληρονόμησα από την γιαγιά μου. Σήκωσα τα χέρια ψηλά και είπα Χριστέ μου εσύ ξέρεις τι είναι καλύτερο για μένα.
Η κατάσταση της υγείας μου άρχισε να γνωστοποιείται στον στενό μου κύκλο. Κάποιο πρωϊνό με επισκέφτηκε η κουμπάρα μου και την ενημέρωσα για όλα όσα είχα περάσει. Έπειτα άνοιξε την τσάντα της κι έβγαλε ένα μπουκαλάκι με μύρο του Αγίου Πορφυρίου και μια εικονίτσα την οποία τοποθέτησα στο πορτοφόλι μου, για να την κουβαλάω πάντοτε μαζί μου. Στο κάτω μέρος της εικόνας έγραφε: Ο Θεός μας αγαπάει πολύ, μας έχει στο νου του κάθε στιγμή και μας προστατεύει. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μην φοβόμαστε τίποτα. Αυτά τα λόγια με άγγιξαν πολύ. Μίλησαν στην καρδιά μου. Από εκείνη την στιγμή έβαζα συνέχεια μύρο. Το κουβαλούσα μαζί μου και έβαζα σε όποιον συναντούσα. Το άρωμα του, με ταξίδευε κάθε φορά που το έβαζα.
Μια Κυριακή πρωί εκκλησιάστηκα στην Ι.Μ.Αναλήψεως Πρώτης Σερρών με πολύ αγαπημένους φίλους. Η φίλη μου, που γνώριζε τις αδελφές, τις μίλησε για την κατάσταση της υγείας μου. Μου πρότειναν να πάρω το βιβλίο «Δοκιμασίες-Αρρώστιες οι Όσιοι Πορφύριος και Παίσιος Αγιορείτες Πατέρες κι ένα κομποσκοίνι με 50 κόμπους για το λαιμό. Η μοναχή μου έδωσε λαδάκι από το ευχέλαιο της Μ. Τετάρτης για να σταυρώνομαι και να πίνω. Δεν σταμάτησα να μυρώνομαι.
Η Μεγάλη Εβδομάδα πλησίαζε. Στην αναμονή για εξομολόγηση, δέχθηκα τηλεφώνημα από το νοσοκομείο απ’ όπου με ενημέρωσαν ότι Μ. Τετάρτη χειρουργούμαι. Πανικοβλήθηκα. Άρχισα να κλαίω. Προσπάθησα να ηρεμήσω. Εξομολογήθηκα, πήρα ευλογία για Θεία Κοινωνία. Μόλις έφτασα σπίτι, με ενημέρωσαν από το νοσοκομείο ότι θα γίνει το χειρουργείο την Μ. Δευτέρα.
Κυριακή των Βαΐων εκκλησιάστηκα, κοινώνησα και έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο. Μαζί μου είχα το βιβλίο των Αγίων, το κομποσκοίνι και το μύρο. Έλεγα στην μητέρα μου δεν φοβάμαι τον θάνατο. Η μητέρα μου αντιδρούσε σ’ αυτά που άκουγε και της απάντησα ότι: Αν είσαι άνθρωπος του Θεού δεν φοβάσαι.
Κατά την εισαγωγή μου στην Ά Χειρουργική μύρωνα τους αρρώστους που βρίσκονταν στους θαλάμους. Στο τέλος έβαλα στο μέτωπό μου και προσευχόμουν από μέσα μου. Ήμουν ήρεμη. Με ενημερώνει η νοσοκόμα να ετοιμαστώ διότι στις 12:00 θα έμπαινα στο χειρουργείο.
Συγκινήθηκα βλέποντας τον πατέρα μου έξω από την κλινική, καθώς με μετέφεραν με το φορείο στο χειρουργείο. Είχα ένα προαίσθημα ότι κάτι κακό θα συνέβαινε με την νάρκωση.
Οι ώρες στο χειρουργείο περνούσαν και η αγωνία των συγγενών μου είχε κορυφωθεί. Έπρεπε να γίνει ολική θυρεοειδεκτομή και λεμφαδενιακός καθαρισμός.
Μετά το χειρουργείο και την αποσωλήνωση, ενώ μιλούσα, διαπιστώθηκε συριγμός (δεν μπορούσα να αναπνεύσω). Δια σωληνωμένη με οδηγούν στην ΜΕΘΧΠ. Δεν θυμάμαι τίποτα. Ήμουν σε καταστολή. Διαπιστώθηκε πάρεση φωνητικών χορδών. Στις 11-04-2017 υποβλήθηκα σε τραχειοτομία. Η ζωή μου άλλαξε σε ένα δευτερόλεπτο. Πλέον είχα μία τρύπα στον λαιμό με σωλήνα. Ο κορεσμός 88 με οξυγόνο. Ζήτησα από την αδερφή μου Ζ.Μ. το κινητό μου. Φωτογράφησα τον εαυτό μου. Τρόμαξα, αλλά είπα ο Θεός ξέρει. Δεν μπορούσα πλέον να μιλήσω. Κάποια στιγμή ήρθε ο αγαπημένος μου γιατρός Χ.Π. να με ενημερώσει για την εξέλιξη της υγείας μου. Δεν ήθελα να ακούσω. Του έγραψα μόνο σε ένα χαρτί: Σας αγαπάω.
Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Ζήτησα από την αδερφή μου το μύρο και το κομποσκοίνι. Στο διπλανό κρεβάτι βρισκόταν μια νεαρή μουσουλμάνα που θα χειρουργούνταν το πρωί. Έγραψα σε ένα χαρτί: Αν ήθελε η κοπέλα να βάλει μύρο. Της το διάβασε η αδερφή μου και δέχθηκε. Μόλις άνοιξε το μύρο η αδερφή μου «τρελάθηκε». Έβγαζα από όλο μου το σώμα ευωδία. Από τα χέρια, τα πόδια και το περίεργο ήταν ότι είχα βάλει Μ. Δευτέρα μόνο στο μέτωπό μου και τώρα ήταν ξημερώματα Μ. Τετάρτης. Άρχισα να κάνω κομποσκοίνι και σε κάποια στιγμή γράφω στην αδερφή μου κλείσε την μουσική και μου απαντά έχει απόλυτη ησυχία. Έκλεισα τ’ αυτιά μου και άκουγα ψαλμούς.
Ευχαριστώ το Θεό για όλα όσα πέρασα. Ευχαριστώ τον Άγιο Πορφύριο, όλους τους Αγίους, την Παναγιά, τους γονείς μου, τους γιατρούς μου, όλους και ιδιαίτερα τον Γενικό Χειρούργο Χ.Π. Αν με ξανά συνέβαινε κάτι τέτοιο, πάλι τον ίδιο γιατρό θα επέλεγα.
Στις 21-06-2017 έγινε αποκατάσταση της αριστερής φωνητικής χορδής με φώνηση και αναπνοή. Συνεχίζω να σταυρώνομαι με μύρο του Αγίου. Μια γνωστή μου μαθαίνοντας το ιστορικό μου, μου ζήτησε να της βάλω λίγο μύρο σε ένα βαμβάκι για τον πατέρα της. Αυτή βρήκε το μοναστήρι στον Γέρακα της Ξάνθης. Επικοινώνησε με την γερόντισσα Άννα, η οποία και επισκέφθηκε τον πατέρα της στην Θεσσαλονίκη.
Στις 13-04-2018 επικοινώνησα κι εγώ τηλεφωνικά με την γερόντισσα Άννα και επισκεφθήκαμε οικογενειακά το μοναστήρι του Αγίου Πορφυρίου, που βρίσκεται σε ένα καταπληκτικό μέρος. Εκεί μας υποδέχθηκε η φιλόξενη γερόντισσα. Μας κέρασε καφέ, συζητήσαμε, προσκυνήσαμε τα λείψανα των Αγίων και αναχωρήσαμε για το σπίτι.
Ευχαριστώ πολύ τον Άγιο Πορφύριο που μπήκε στην ζωή μου.
Η μητέρα μου Μ.Μ. είχε κάνει εξετάσεις στις καρωτίδες και ανακαλύφθηκε ότι υπήρχε όζος στον θυροειδή. Έκλεισε ραντεβού στην ενδοκρινολόγο Μ.Σ. και με την ευκαιρία έκλεισα κι εγώ στις 20-03-2017. Στις 21-03-2017 είχα τα γενέθλιά μου. Έκανα πρώτη τον υπέρηχο και η γιατρός μου είπε ότι υπάρχει ένας όζος στον αριστερό λοβό και κοντεύει στους λεμφαδένες και την τραχεία και έπρεπε να αφαιρεθεί. Οδηγίες μου είπε ότι θα έπαιρνα από το Θεαγένειο και έτσι κατάλαβα ότι ήταν κάτι σοβαρό. Της μητέρας μου για την ώρα δεν χρειαζόταν αφαίρεση.
Την επόμενη μέρα κάναμε και οι δύο σπινθηρογράφημα. Εγώ είχα ψυχρό όζο, ενώ η μητέρα μου θερμό. Η επόμενη εξέταση είναι η παρακέντηση. Κλείσαμε ραντεβού σε κυτταρολόγο, στην Θεσσαλονίκη. Πήγαμε στο ιατρείο, όπου εξετάστηκε πρώτη η μητέρα μου. Ήρθε και η δική μου σειρά. Ξάπλωσα στο ιατρικό κρεβάτι. Η εξέταση ήταν με βελόνα FNABόζου Αρ. Λοβού Θυρεοειδούς με U/S(Υπέρηχο) καθοδήγησης.
Στις 27/03/2017 πήρα τα αποτελέσματα. Η Κ.Δ.Μ. ετών 40, η ασθενής εμφανίζει μικροοζώδη βρογχοκήλη όζος αρ.λοβού με διαστάσεις 0,73 * 0,62 cmαποαπεσβεστώσεις λίγα λεμφοκύτταρα και πολλά κακοήθη νεοπλασματικά κύτταρα του θυροειδούς κατηγορία κακοήθεια. Ενημέρωσα την φίλη μου Κ.Π. για την κατάσταση της υγείας μου κι εκείνη ενημέρωσε τον σύντροφό της Κ.Π., για εμένα. Ο ίδιος επισκέφθηκε τον Γενικό Χειρούργο Χ.Π. για δικό του θέμα υγείας και μίλησε και για την δική μου κατάσταση και τον παρακάλεσε αν μπορεί να με δεχθεί. Πραγματικά ο γιατρός Χ.Π. δέχτηκε να με εξετάσει. Με ενημέρωσε ο Κ.Π. και πολύ ευχαρίστως δέχτηκα. Μου κλείσανε ραντεβού στις 27/03/2017, 17:30. Το πρωί της ίδιας μέρας πήρα τα αποτελέσματα με την εξής διάγνωση: Κακοήθης καρκίνος. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πήγα στο Γ.Ν.Π. Θεσσαλονίκης και έκανα προσέλευση. Μαζί με την αδερφή μου Ζ.Μ. μπήκαμε στο ιατρείο του Χ.Π. Είδε τις εξετάσεις μου, ο ιατρός και την επομένη έκανα εισαγωγή για τις υπόλοιπες εξετάσεις, Αιματολογικές, Αξονική και Υπέρηχο. Μόλις ολοκληρώθηκαν οι εξετάσεις, πήρα εξιτήριο. Μετά περίμενα να με τηλεφωνήσουν για την ημέρα, που θα γινόταν το χειρουργείο.
Μετά την διάγνωση προσευχήθηκα σε μια παλιά χάρτινη εικόνα του εσταυρωμένου Χριστού, που κληρονόμησα από την γιαγιά μου. Σήκωσα τα χέρια ψηλά και είπα Χριστέ μου εσύ ξέρεις τι είναι καλύτερο για μένα.
Η κατάσταση της υγείας μου άρχισε να γνωστοποιείται στον στενό μου κύκλο. Κάποιο πρωϊνό με επισκέφτηκε η κουμπάρα μου και την ενημέρωσα για όλα όσα είχα περάσει. Έπειτα άνοιξε την τσάντα της κι έβγαλε ένα μπουκαλάκι με μύρο του Αγίου Πορφυρίου και μια εικονίτσα την οποία τοποθέτησα στο πορτοφόλι μου, για να την κουβαλάω πάντοτε μαζί μου. Στο κάτω μέρος της εικόνας έγραφε: Ο Θεός μας αγαπάει πολύ, μας έχει στο νου του κάθε στιγμή και μας προστατεύει. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μην φοβόμαστε τίποτα. Αυτά τα λόγια με άγγιξαν πολύ. Μίλησαν στην καρδιά μου. Από εκείνη την στιγμή έβαζα συνέχεια μύρο. Το κουβαλούσα μαζί μου και έβαζα σε όποιον συναντούσα. Το άρωμα του, με ταξίδευε κάθε φορά που το έβαζα.
Μια Κυριακή πρωί εκκλησιάστηκα στην Ι.Μ.Αναλήψεως Πρώτης Σερρών με πολύ αγαπημένους φίλους. Η φίλη μου, που γνώριζε τις αδελφές, τις μίλησε για την κατάσταση της υγείας μου. Μου πρότειναν να πάρω το βιβλίο «Δοκιμασίες-Αρρώστιες οι Όσιοι Πορφύριος και Παίσιος Αγιορείτες Πατέρες κι ένα κομποσκοίνι με 50 κόμπους για το λαιμό. Η μοναχή μου έδωσε λαδάκι από το ευχέλαιο της Μ. Τετάρτης για να σταυρώνομαι και να πίνω. Δεν σταμάτησα να μυρώνομαι.
Η Μεγάλη Εβδομάδα πλησίαζε. Στην αναμονή για εξομολόγηση, δέχθηκα τηλεφώνημα από το νοσοκομείο απ’ όπου με ενημέρωσαν ότι Μ. Τετάρτη χειρουργούμαι. Πανικοβλήθηκα. Άρχισα να κλαίω. Προσπάθησα να ηρεμήσω. Εξομολογήθηκα, πήρα ευλογία για Θεία Κοινωνία. Μόλις έφτασα σπίτι, με ενημέρωσαν από το νοσοκομείο ότι θα γίνει το χειρουργείο την Μ. Δευτέρα.
Κυριακή των Βαΐων εκκλησιάστηκα, κοινώνησα και έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο. Μαζί μου είχα το βιβλίο των Αγίων, το κομποσκοίνι και το μύρο. Έλεγα στην μητέρα μου δεν φοβάμαι τον θάνατο. Η μητέρα μου αντιδρούσε σ’ αυτά που άκουγε και της απάντησα ότι: Αν είσαι άνθρωπος του Θεού δεν φοβάσαι.
Κατά την εισαγωγή μου στην Ά Χειρουργική μύρωνα τους αρρώστους που βρίσκονταν στους θαλάμους. Στο τέλος έβαλα στο μέτωπό μου και προσευχόμουν από μέσα μου. Ήμουν ήρεμη. Με ενημερώνει η νοσοκόμα να ετοιμαστώ διότι στις 12:00 θα έμπαινα στο χειρουργείο.
Συγκινήθηκα βλέποντας τον πατέρα μου έξω από την κλινική, καθώς με μετέφεραν με το φορείο στο χειρουργείο. Είχα ένα προαίσθημα ότι κάτι κακό θα συνέβαινε με την νάρκωση.
Οι ώρες στο χειρουργείο περνούσαν και η αγωνία των συγγενών μου είχε κορυφωθεί. Έπρεπε να γίνει ολική θυρεοειδεκτομή και λεμφαδενιακός καθαρισμός.
Μετά το χειρουργείο και την αποσωλήνωση, ενώ μιλούσα, διαπιστώθηκε συριγμός (δεν μπορούσα να αναπνεύσω). Δια σωληνωμένη με οδηγούν στην ΜΕΘΧΠ. Δεν θυμάμαι τίποτα. Ήμουν σε καταστολή. Διαπιστώθηκε πάρεση φωνητικών χορδών. Στις 11-04-2017 υποβλήθηκα σε τραχειοτομία. Η ζωή μου άλλαξε σε ένα δευτερόλεπτο. Πλέον είχα μία τρύπα στον λαιμό με σωλήνα. Ο κορεσμός 88 με οξυγόνο. Ζήτησα από την αδερφή μου Ζ.Μ. το κινητό μου. Φωτογράφησα τον εαυτό μου. Τρόμαξα, αλλά είπα ο Θεός ξέρει. Δεν μπορούσα πλέον να μιλήσω. Κάποια στιγμή ήρθε ο αγαπημένος μου γιατρός Χ.Π. να με ενημερώσει για την εξέλιξη της υγείας μου. Δεν ήθελα να ακούσω. Του έγραψα μόνο σε ένα χαρτί: Σας αγαπάω.
Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Ζήτησα από την αδερφή μου το μύρο και το κομποσκοίνι. Στο διπλανό κρεβάτι βρισκόταν μια νεαρή μουσουλμάνα που θα χειρουργούνταν το πρωί. Έγραψα σε ένα χαρτί: Αν ήθελε η κοπέλα να βάλει μύρο. Της το διάβασε η αδερφή μου και δέχθηκε. Μόλις άνοιξε το μύρο η αδερφή μου «τρελάθηκε». Έβγαζα από όλο μου το σώμα ευωδία. Από τα χέρια, τα πόδια και το περίεργο ήταν ότι είχα βάλει Μ. Δευτέρα μόνο στο μέτωπό μου και τώρα ήταν ξημερώματα Μ. Τετάρτης. Άρχισα να κάνω κομποσκοίνι και σε κάποια στιγμή γράφω στην αδερφή μου κλείσε την μουσική και μου απαντά έχει απόλυτη ησυχία. Έκλεισα τ’ αυτιά μου και άκουγα ψαλμούς.
Ευχαριστώ το Θεό για όλα όσα πέρασα. Ευχαριστώ τον Άγιο Πορφύριο, όλους τους Αγίους, την Παναγιά, τους γονείς μου, τους γιατρούς μου, όλους και ιδιαίτερα τον Γενικό Χειρούργο Χ.Π. Αν με ξανά συνέβαινε κάτι τέτοιο, πάλι τον ίδιο γιατρό θα επέλεγα.
Στις 21-06-2017 έγινε αποκατάσταση της αριστερής φωνητικής χορδής με φώνηση και αναπνοή. Συνεχίζω να σταυρώνομαι με μύρο του Αγίου. Μια γνωστή μου μαθαίνοντας το ιστορικό μου, μου ζήτησε να της βάλω λίγο μύρο σε ένα βαμβάκι για τον πατέρα της. Αυτή βρήκε το μοναστήρι στον Γέρακα της Ξάνθης. Επικοινώνησε με την γερόντισσα Άννα, η οποία και επισκέφθηκε τον πατέρα της στην Θεσσαλονίκη.
Στις 13-04-2018 επικοινώνησα κι εγώ τηλεφωνικά με την γερόντισσα Άννα και επισκεφθήκαμε οικογενειακά το μοναστήρι του Αγίου Πορφυρίου, που βρίσκεται σε ένα καταπληκτικό μέρος. Εκεί μας υποδέχθηκε η φιλόξενη γερόντισσα. Μας κέρασε καφέ, συζητήσαμε, προσκυνήσαμε τα λείψανα των Αγίων και αναχωρήσαμε για το σπίτι.
Ευχαριστώ πολύ τον Άγιο Πορφύριο που μπήκε στην ζωή μου.