Μέσα απο την συνεχή προσευχή τρέφεται ο άνθρωπος που βάλλεται , που οδύναται, που ψάχνει και ρώτα τον Θεό για να λάβει απαντήσεις μέσα απο τα κείμενα της ακολουθίας, μέσα απο τα λειτουργικά κείμενα, το ψαλτήρι, τα τροπάρια, τα συναξάρια των Αγίων μας, των μαρτύρων, των ομολογητών, των Οσίων της πίστεως μας.
Και συνεχίζει να ζει ο άνθρωπος ,να πορεύεται τον δρόμο του ,να συμπορεύεται μαζί του ο Χριστός, να κοιτά την αλήθεια ,η αλήθεια να πληροφορεί την καρδιά του μυστικά μέσα του ,να χαίρεται χαράν μεγάλη, να επιθυμεί με τον Χριστό να είναι και μετά του Χριστού αναλύσαι.
Ο γέροντας Πορφύριος ως άνθρωπος της υπομονής, ως αθλητής της πίστεως, ως ασκητής του πνεύματος, αγωνιζόταν να βρίσκεται μέσα στην αγάπη του Χριστού Του , τότε έλεγε πως ζει ,πως κινείται, πως υπάρχει όταν ο κόσμος όλος και ο δικός του ο εσωτερικός αλλά και ο κόσμος που τον επισκέπτονταν συναντιόνταν μέσα στην ταπεινή του ψυχή με το αγαπώμενο πρόσωπο όλων μας ,το πρόσωπο Του Χριστού μας.
Και μου έλεγε, μωρέ ξέρεις τι είναι να συναντάς τον άλλον και να μην τον γνωρίζεις σωματικά να μην τον έχεις δει ποτέ σου και όμως να τον γνωρίζεις, να σου είναι οικείος, να τον επιθυμείς, να τον αγαπάς;;
Τι να σας πω γέροντα , όλο δύσκολα μου λέτε!!!!!
Βρε δεν ειναι δύσκολα, είναι όμορφα, είναι ωραία, είναι γεμάτα χάρη αυτά, είναι που γεμίζουν την ψυχή του ανθρώπου και την κάνουν να χαίρεται και να αγάλεται....
Αν όλον τον κόσμο τον κλείσεις μέσα σου ,αν το καταφέρεις αυτό, όλους τους μικρούς και τους μεγάλους τους συμπαθείς και τους αντιπαθείς, τους φίλους και τους εχθρούς, όλους μωρέ, όλους ..καταλαβαίνεις...
Και μετά κλείσεις και την πόρτα και μέσα είναι ο Χριστός ξέρεις μωρέ τι είναι αυτό;;
Αυτό είναι ο παράδεισος!!!!!
Σου εύχομαι ταπεινά να μην γλυτώσει κάνεις απο τον παράδεισο σου!!!!!
Κατάλαβες;
Και συνεχίζει να ζει ο άνθρωπος ,να πορεύεται τον δρόμο του ,να συμπορεύεται μαζί του ο Χριστός, να κοιτά την αλήθεια ,η αλήθεια να πληροφορεί την καρδιά του μυστικά μέσα του ,να χαίρεται χαράν μεγάλη, να επιθυμεί με τον Χριστό να είναι και μετά του Χριστού αναλύσαι.
Ο γέροντας Πορφύριος ως άνθρωπος της υπομονής, ως αθλητής της πίστεως, ως ασκητής του πνεύματος, αγωνιζόταν να βρίσκεται μέσα στην αγάπη του Χριστού Του , τότε έλεγε πως ζει ,πως κινείται, πως υπάρχει όταν ο κόσμος όλος και ο δικός του ο εσωτερικός αλλά και ο κόσμος που τον επισκέπτονταν συναντιόνταν μέσα στην ταπεινή του ψυχή με το αγαπώμενο πρόσωπο όλων μας ,το πρόσωπο Του Χριστού μας.
Και μου έλεγε, μωρέ ξέρεις τι είναι να συναντάς τον άλλον και να μην τον γνωρίζεις σωματικά να μην τον έχεις δει ποτέ σου και όμως να τον γνωρίζεις, να σου είναι οικείος, να τον επιθυμείς, να τον αγαπάς;;
Τι να σας πω γέροντα , όλο δύσκολα μου λέτε!!!!!
Βρε δεν ειναι δύσκολα, είναι όμορφα, είναι ωραία, είναι γεμάτα χάρη αυτά, είναι που γεμίζουν την ψυχή του ανθρώπου και την κάνουν να χαίρεται και να αγάλεται....
Αν όλον τον κόσμο τον κλείσεις μέσα σου ,αν το καταφέρεις αυτό, όλους τους μικρούς και τους μεγάλους τους συμπαθείς και τους αντιπαθείς, τους φίλους και τους εχθρούς, όλους μωρέ, όλους ..καταλαβαίνεις...
Και μετά κλείσεις και την πόρτα και μέσα είναι ο Χριστός ξέρεις μωρέ τι είναι αυτό;;
Αυτό είναι ο παράδεισος!!!!!
Σου εύχομαι ταπεινά να μην γλυτώσει κάνεις απο τον παράδεισο σου!!!!!
Κατάλαβες;