"Εν ταις ζάλαις, εφευρόν σε λιμένα εν ταις λύπαις, χαράν και ευφροσύνη"
Μία μεγάλη περιπέτεια, ένα ταξίδι μακρινό, γεμάτο συχνά απο ποικίλες δοκιμασίες είναι η ζωή μας σ'αυτόν εδώ τον κόσμο.....
Η καταιγίδα των λυπηρών και ο σάλος των βιωτικών κυμάτων έρχονται στην ζωή μας απρόσμενα και μας χτυπούν, μας προσβάλουν....
Πρέπει να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε μέσα στην τρικυμισμένη θάλασσα του βίου μας, το νερό δεν δαμάζεται, εκεί που το βλέπεις γαλήνιο, εκεί γίνεται θηρίο , ξεσηκώνει τεράστια κύματα που είναι έτοιμα να σε καταπιούν.....
Έλεγε ο γέροντας Πορφύριος έναν ειρμό : Του βίου την θάλασσαν, υψουμένην καθορών, των πειρασμών τω κλύδωνι ,τω ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε εκ φθοράς την ζωήν μου Πολυεέλεε..
Πράγματι αν γυρίσουμε πίσω το βλέμμα μας θα δούμε τον εαυτό μας και τους κινδύνους που μας βρήκαν και τον αγώνα που δώσαμε για να γλυτώσουμε απο αυτούς. Εκεί θα αναγνωρίσουμε ένα Πρόσωπο Θείο που στάθηκε στο πλευρό μας και μας βοήθησε.....αν δεν ήταν το Πρόσωπο αυτό τίποτα δεν θα μπορούσαμε να καταφέρουμε....
Πόσες φορές απογοητευτήκαμε και χάσαμε την πίστη μας και η πρώτη σκέψη μας ήταν να τα παρατήσουμε να γλυτώσουμε τους πειρασμούς..... τότε ως γλυκειά μανούλα στέκονταν απο πάνω μας και ως μητέρα της υπομονής μας ψέλλιζε τα λόγια του Υιού Της "ο υπομένων είς τέλος σωθήσεται. Κάνε λίγο υπομονή και με κείνο το ιλαρό γεμάτο στοργή και αγάπη και παρηγοριά βλέμμα της ενστάλαζε το φάρμακο το γιατρικό των μελλόντων αγαθών......
Και πάλιν και πολλάκις κοιτώντας πίσω αναγνωρίσαμε στο Πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου την γυναίκα εκείνη που στάθηκε και στέκεται και θα στέκεται αιωνίως παρά το πλευρό μας και με το ένα της άγιο χέρι θα μας σφογγίζει τον ιδρώτα του κόπου της ζωής και με το άλλο φιλεύσπλαγχα θα μας σπρώχνει να τελειώσουμε τον δρόμο μας ως άλλος Κυρηναίος που μας λυπάται, μας νοιάζεται, μας υπεραγαπά....
Μακαρίζουσι τα πέρατα σε πάναγνε Μήτερ ιλαστήριον της φύσεως.....
Τι να πρωτοπώ ,τι να θυμηθώ, τι να φωνάξω απο αυτήν την σχέση ζωής με σένα ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ;?;?
'Οταν βρίσκομαι μπροστά στην εικόνα σου πέφτω και προσκυνώ το χώμα που πατούν αυτά τα άγια Πόδια σου, που καταδέχτηκαν να τρέχουν ξωπίσω μου, να με ακολουθούν, να καταλαβαίνω την παρουσία σου και έτσι να φωτίζεται η άθλια ζωή μου....
Τώρα έφθασε ο μήνας σου , μπήκε ο Αύγουστος της Παναγίας ,της Παρακλήσεως και όλοι ομοθυμαδόν με φωνή γεμάτη ικεσία και καρδιά ταπεινή ψάλλουμε : Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς......
Η μόνη εν ταις λύπαις μας χαρά και ευφροσύνη.....
Καλή Παναγιά.....
Μία μεγάλη περιπέτεια, ένα ταξίδι μακρινό, γεμάτο συχνά απο ποικίλες δοκιμασίες είναι η ζωή μας σ'αυτόν εδώ τον κόσμο.....
Η καταιγίδα των λυπηρών και ο σάλος των βιωτικών κυμάτων έρχονται στην ζωή μας απρόσμενα και μας χτυπούν, μας προσβάλουν....
Πρέπει να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε μέσα στην τρικυμισμένη θάλασσα του βίου μας, το νερό δεν δαμάζεται, εκεί που το βλέπεις γαλήνιο, εκεί γίνεται θηρίο , ξεσηκώνει τεράστια κύματα που είναι έτοιμα να σε καταπιούν.....
Έλεγε ο γέροντας Πορφύριος έναν ειρμό : Του βίου την θάλασσαν, υψουμένην καθορών, των πειρασμών τω κλύδωνι ,τω ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε εκ φθοράς την ζωήν μου Πολυεέλεε..
Πράγματι αν γυρίσουμε πίσω το βλέμμα μας θα δούμε τον εαυτό μας και τους κινδύνους που μας βρήκαν και τον αγώνα που δώσαμε για να γλυτώσουμε απο αυτούς. Εκεί θα αναγνωρίσουμε ένα Πρόσωπο Θείο που στάθηκε στο πλευρό μας και μας βοήθησε.....αν δεν ήταν το Πρόσωπο αυτό τίποτα δεν θα μπορούσαμε να καταφέρουμε....
Πόσες φορές απογοητευτήκαμε και χάσαμε την πίστη μας και η πρώτη σκέψη μας ήταν να τα παρατήσουμε να γλυτώσουμε τους πειρασμούς..... τότε ως γλυκειά μανούλα στέκονταν απο πάνω μας και ως μητέρα της υπομονής μας ψέλλιζε τα λόγια του Υιού Της "ο υπομένων είς τέλος σωθήσεται. Κάνε λίγο υπομονή και με κείνο το ιλαρό γεμάτο στοργή και αγάπη και παρηγοριά βλέμμα της ενστάλαζε το φάρμακο το γιατρικό των μελλόντων αγαθών......
Και πάλιν και πολλάκις κοιτώντας πίσω αναγνωρίσαμε στο Πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου την γυναίκα εκείνη που στάθηκε και στέκεται και θα στέκεται αιωνίως παρά το πλευρό μας και με το ένα της άγιο χέρι θα μας σφογγίζει τον ιδρώτα του κόπου της ζωής και με το άλλο φιλεύσπλαγχα θα μας σπρώχνει να τελειώσουμε τον δρόμο μας ως άλλος Κυρηναίος που μας λυπάται, μας νοιάζεται, μας υπεραγαπά....
Μακαρίζουσι τα πέρατα σε πάναγνε Μήτερ ιλαστήριον της φύσεως.....
Τι να πρωτοπώ ,τι να θυμηθώ, τι να φωνάξω απο αυτήν την σχέση ζωής με σένα ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ;?;?
'Οταν βρίσκομαι μπροστά στην εικόνα σου πέφτω και προσκυνώ το χώμα που πατούν αυτά τα άγια Πόδια σου, που καταδέχτηκαν να τρέχουν ξωπίσω μου, να με ακολουθούν, να καταλαβαίνω την παρουσία σου και έτσι να φωτίζεται η άθλια ζωή μου....
Τώρα έφθασε ο μήνας σου , μπήκε ο Αύγουστος της Παναγίας ,της Παρακλήσεως και όλοι ομοθυμαδόν με φωνή γεμάτη ικεσία και καρδιά ταπεινή ψάλλουμε : Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς......
Η μόνη εν ταις λύπαις μας χαρά και ευφροσύνη.....
Καλή Παναγιά.....