Για να δώσεις χαρά πρέπει να την έχεις πλούσια πρώτα αποκτήσει μέσα στην δική σου καρδιά.....και σήμερα και η χαρά έγινε επίπλαστη, επιφανειακή, γιατί προέρχεται απο υλικά πράγματα που προσωρινά χαίρουν τον άνθρωπο.....
Πού να βρεις ένα χαμόγελο και αυτό να προέρχεται απο την πηγή της καρδιάς που μόνο αγαπά και μόνο χαίρεται;;
Πόσο θλιβερά ταλαιπωρούνται σήμερα οι άνθρωποι , σκυθρωποί και μουρτζούφλυδες ασχολούμενοι μόνο με κουτσομπολιά και αλληλοκατηγορούμενοι και μέσα σε μια ασυγκράτητη σαρκικότητα με το τι είναι ο άλλος, ποια είναι η σεξουαλική του ταυτότητα, σε ποια παράταξη, θρησκευτική ή πολιτική ανήκει ή τέλος πάντων καχυποπτικά πάντοτε κρίνοντας τον άλλον χωρίς να του δίνουμε το δικαίωμα να σταθεί ως εικόνα Θεού στο ύψος αυτής της κατά Θεόν αποστολής σαν πως η ταυτότητα που ψάχνουμε στον άλλον είναι καθοριστική της μετέπειτα πορείας του ή συμπεριφοράς του....
Πόσο υποκριταί είμαστε και χάνουμε την χαρά του Χριστού μας που μας χωρά όλους και όλους μπορεί να μας θρέψει, να μας αναθρέψει ,να μας ανδρώσει ,να μας παραστήσει ενώπιον Κυρίου ως άνδρες τέλειους, τετελειωμένους , τεθεωμένους ,εις την χαράν του Κυρίου μας.....
Αρρωσταίνουμε και πεθαίνουμε και θανατίλα μυρίζει βρώμικα παντού όπου λείπει η χαρά του Χριστού μας..
Αχ πνευματικοί μου πατέρες που ως η Ηρωδιάς πάλι μαίνεται ,ζητώντας την κεφαλήν επί πίνακι ,πάσχοντες απο θηλυμανία, βρώμα και δυσωδία....
Πότε θα ανοίξουν επιτέλους τα ματάκια σας και θα δείτε πέραν της μύτης σας;
Πότε θα μάθετε πως τα μυστικά συμπόσια μόνο βλάβη προξενούν στο σώμα του Χριστού και προσωρινά και μόνο ξεγελά τα αθώα πρόβατα του Χριστού με τα άθλια καμώματα του ψεύδους που τόσο εύκολα βγάζουν τα χείλη σας....
Αχ πνευματικοί μου πατέρες, μαστίγιο σας αρμόζει, σας λυπάμαι γιατί οδεύετε ολοταχώς στον αποκρημνησμό σας και παρασύρετε μαζί σας και πλήθος αθώων αγνωμώνων ,θα έλεγα, άβουλων , γιατί έτσι τους καταντήσατε μέσα απο τα χωρίς χάρη λόγια σας...
Μα πόσο μακριά ζείτε απο τον λόγο του Θεού, ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, οδηγοί τυφλοί διυλίζοντες τον κώνωπα ,την δε κάμηλον καταπίνοντες ,αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν και αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον και έξωθεν φαίνεσθαι τοίς ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί έστε υποκρίσεως και ανομίας.
Πάρτε χαμπάρι ότι έτσι αρέσουμε στον διάβολο γιατί του ομοιάζουμε στην διαβολή, την συκοφαντία, την διαπομπή και λυπούμαι τον Χριστό που ήρθε με Αγάπη να μας σώσει, να μας δώσει την χαρά του να μας καταστήσει υιούς του.
Άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται κύριος, εγώ δε εν τω πλήθει του ελέους σου εισελεύσομαι εις τον οίκον σου προσκυνήσω προς Ναόν τον άγιον σου εν φόβω σου....
Ας κοιτάξουμε να συνέλθουμε όσο είναι νωρίς με το δώρο της μετανοίας και να αισθανόμαστε την εκκλησία ως χώρο που χωρά όλους, άσπρους, μαυρους, κίτρινους , όλους, και τους θεραπεύει με την χαρούμενη αγάπη του Χριστού ως εκκλησία που είναι θεανθρώπινος οργανισμός ως ζώσα κοινωνία..
Πού να βρεις ένα χαμόγελο και αυτό να προέρχεται απο την πηγή της καρδιάς που μόνο αγαπά και μόνο χαίρεται;;
Πόσο θλιβερά ταλαιπωρούνται σήμερα οι άνθρωποι , σκυθρωποί και μουρτζούφλυδες ασχολούμενοι μόνο με κουτσομπολιά και αλληλοκατηγορούμενοι και μέσα σε μια ασυγκράτητη σαρκικότητα με το τι είναι ο άλλος, ποια είναι η σεξουαλική του ταυτότητα, σε ποια παράταξη, θρησκευτική ή πολιτική ανήκει ή τέλος πάντων καχυποπτικά πάντοτε κρίνοντας τον άλλον χωρίς να του δίνουμε το δικαίωμα να σταθεί ως εικόνα Θεού στο ύψος αυτής της κατά Θεόν αποστολής σαν πως η ταυτότητα που ψάχνουμε στον άλλον είναι καθοριστική της μετέπειτα πορείας του ή συμπεριφοράς του....
Πόσο υποκριταί είμαστε και χάνουμε την χαρά του Χριστού μας που μας χωρά όλους και όλους μπορεί να μας θρέψει, να μας αναθρέψει ,να μας ανδρώσει ,να μας παραστήσει ενώπιον Κυρίου ως άνδρες τέλειους, τετελειωμένους , τεθεωμένους ,εις την χαράν του Κυρίου μας.....
Αρρωσταίνουμε και πεθαίνουμε και θανατίλα μυρίζει βρώμικα παντού όπου λείπει η χαρά του Χριστού μας..
Αχ πνευματικοί μου πατέρες που ως η Ηρωδιάς πάλι μαίνεται ,ζητώντας την κεφαλήν επί πίνακι ,πάσχοντες απο θηλυμανία, βρώμα και δυσωδία....
Πότε θα ανοίξουν επιτέλους τα ματάκια σας και θα δείτε πέραν της μύτης σας;
Πότε θα μάθετε πως τα μυστικά συμπόσια μόνο βλάβη προξενούν στο σώμα του Χριστού και προσωρινά και μόνο ξεγελά τα αθώα πρόβατα του Χριστού με τα άθλια καμώματα του ψεύδους που τόσο εύκολα βγάζουν τα χείλη σας....
Αχ πνευματικοί μου πατέρες, μαστίγιο σας αρμόζει, σας λυπάμαι γιατί οδεύετε ολοταχώς στον αποκρημνησμό σας και παρασύρετε μαζί σας και πλήθος αθώων αγνωμώνων ,θα έλεγα, άβουλων , γιατί έτσι τους καταντήσατε μέσα απο τα χωρίς χάρη λόγια σας...
Μα πόσο μακριά ζείτε απο τον λόγο του Θεού, ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, οδηγοί τυφλοί διυλίζοντες τον κώνωπα ,την δε κάμηλον καταπίνοντες ,αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν και αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον και έξωθεν φαίνεσθαι τοίς ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί έστε υποκρίσεως και ανομίας.
Πάρτε χαμπάρι ότι έτσι αρέσουμε στον διάβολο γιατί του ομοιάζουμε στην διαβολή, την συκοφαντία, την διαπομπή και λυπούμαι τον Χριστό που ήρθε με Αγάπη να μας σώσει, να μας δώσει την χαρά του να μας καταστήσει υιούς του.
Άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται κύριος, εγώ δε εν τω πλήθει του ελέους σου εισελεύσομαι εις τον οίκον σου προσκυνήσω προς Ναόν τον άγιον σου εν φόβω σου....
Ας κοιτάξουμε να συνέλθουμε όσο είναι νωρίς με το δώρο της μετανοίας και να αισθανόμαστε την εκκλησία ως χώρο που χωρά όλους, άσπρους, μαυρους, κίτρινους , όλους, και τους θεραπεύει με την χαρούμενη αγάπη του Χριστού ως εκκλησία που είναι θεανθρώπινος οργανισμός ως ζώσα κοινωνία..